Krokodillen zijn er in verschillende maten.. van de dwergkaaiman (Paleosuchus spp), die net 1.50-2 meter groot wordt, tot de zeekrokodil (Crocodylus Porosus) die een lengte bereikt van 8 meter en een gewicht van 750 kg. Het zijn de koningen van het dierenrijk en hebben met een kracht van 2000 kg per cm2 de sterkste kaken van het dierenrijk. 

Krokodillen leven voor een groot deel in het water, van hier kunnen ze onopvallend alles goed in de gaten houden. Ze jagen in het water, koelen af in het water en voelen zich hier het veiligst. Ze komen aan land om op te warmen en eieren te leggen. Krokodillen zijn ontzettend goede moederdieren.. vrouwtjes krokodillen graven een kuil in het zand. Daarin legt ze soms wel 90 eieren en dekt veilig toe met zand. De zonnewarmte broedt de eieren uit. Het vrouwtje waakt bij de eieren, omdat veel dieren verzot zijn op krokodilleneieren.
Na een paar weken komt er gepiep uit het nest. Dat is voor de moeder het sein om het nest open te graven, want zelf kunnen de kleintjes nog niet naar buiten.
De eerste dagen na de geboorte blijven de jongen dicht bij de moeder. De kleine krokodillen moeten al direct voor hun eigen voedsel zorgen: ze vangen dan insecten en slakken. De moeder beschermt de jongen. Een ding is zeker, tussen moeder en jong wil je niet in komen. 

Krokodillen zwemmen graag en kunnen wel 20 minuten onder water blijven. Ze moeten onder water natuurlijk ook kunnen zien. Hier heeft moeder natuur een ontzettend slim trucje voor bedacht; een derde ooglid. Dit noemt men het knipvlies. Het knipvlies schuift over het oog heen wanneer de krokodil duikt, het is een doorzichtig vliesje dat het oog beschermt tegen vuil, je kunt het vergelijken met een duikbrilletje.  

Omdat de mondholte van de neusholte gescheiden worden door een tussenschot kan de krokodil tegelijkertijd eten en ademen. Het gehemelte en de inwendige neusopening zijn ver naar achteren geplaatst. Hierdoor kan de krokodil door de neus te ademen als hij onder water zijn bek opent. Dit is vooral bij krokodillen die in het water leven zeer praktisch.

Zelfs de kleinste rimpeling in het water ontgaat krokodillen en alligators niet. In het pikkedonker weten zij een in het water vallend brokje voedsel feilloos te traceren aan de hand van de golfjes. Dat hebben deze dieren te danken aan duizenden drukgevoelige orgaantjes in hun verder dikgepantserde huid. Dat schreven de Amerikaanse biologen Duncan Leitch en Kenneth Catania van de Vanderbilt University in Nashville gisteren in het vakblad Journal of Experimental Biology.

De orgaantjes zijn duidelijk zichtbaar als bobbeltjes op het gehele lijf van krokodillen en gavialen en rond de bek van alligators en kaaimannen (zie de gele stipjes op de bek van de jonge Mississippi-alligator hieronder). De bobbeltjes zitten vol met zenuwuiteinden die uitmonden in de aangezichtszenuw. Sommige liggen wat dieper in de huid en zijn gevoelig voor trillingen, en anderen liggen heel dicht aan de oppervlakte. Die laatsten zijn ultragevoelig voor aanraking: een druk van 0,08 milliNewton was al voldoende om ze te laten vuren. Dat is tien keer gevoeliger dan menselijke vingertoppen.

De grootste krokodillensoort is tevens het grootste reptiel; de zeekrokodil. Deze soort komt voor in Australië en is bijzonder door zijn grootte en het feit dat hij niet alleen in zoet water leeft.. De zeekrokodil zwemt ook in brak (de grens tussen zoet en zout water) en zout water.